Stalin straszy w Szczecinie, czyli 5.03.1953...60 lat później

Stalin straszy w Szczecinie, czyli słów kilka o tzw. kulcie Stalina. Być może mało osób pamięta, ale jedną z charakterystycznych cech minionego ustroju w Polsce, zwłaszcza w tzw. okresie stalinowskim, był niebywały kult Józefa Stalina. Jego przejawy pojawiały się również w Szczecinie, bo pojawić się musiały, takie to były czasy. Starając się jak najmniej przynudzać, przedstawię poniżej kilka wierszy napisanych w „tamtych” czasach, właśnie w Szczecinie, których „artystyczność” starczy za tysiące zbędnych słów. W taki oto sposób uczcijmy "minutą ciszy i zadumy" sześćdziesiątą rocznicę odejścia Chorążego Światowego Pokoju.

Antoni Matkiewicz, robotnik-poeta

„Stalin”

Dziś jesteś wodzem ludowych mas

Z tobą do boju podąża świat

By zniszczyć wroga, co gnębił nas

A ludziom dać szczęśliwy uśmiech

Radosną wieść ogłaszam Ci

Wodzu światowych, ludowych mas:

Zwycięstwo ducha-Braterstwo Mas

Stanisław Szydłowski

„Wiersz o córce”

Córeczka moja ma pięć lat,

Na imię jej Danuta.

W tym samym czasie rośnie mi,

Co miasto Nowa Huta.

(…)

Lubi, gdy czytam bajki jej.

Lecz słuchając, przerywa stale:

-Tatusiu, teraz książkę weź,

Gdzie patrzy się na mnie Stalin.

Ty jesteś-mówi-tatuś mój,

-I w książkę nos już wciska-

Lecz Stalin od ciebie większy jest,

On tatuś ludzi wszystkich.

Czy Stalin, tatusiu, słyszy nas?

Bo już się uśmiechać zaczyna.

Stalin na pewno kocha mnie,

Bo ja kocham bardzo Stalina.

I ja, słuchając, kiedy tak

Córeczka o Tobie prawi,

Też myślę, że Ty słyszysz nas,

Bo uśmiechasz się z fotografii.

Stanisław Szydłowski

„Elegia na dzień 5 marca 1953 r.”

Serce Jego przestało bić,

Szumią lasy sosnowe

Ręką Jego sadzone

I nie ścichnie zielony ich szum.

Serce Jego przestało bić.

Biegną rzeki żeglowne

Ręką Jego puszczone

I nie stanie ich życiodajny nurt.

Wielki płacz na lądach i na morzach:

Ojcze, osierociłeś narody!

(…)

Ślubujemy Ci, pomni Twych nauk,

Dla Ojczyzny, którą nam wróciłeś,

Nie ustawać w trudzie i miłości.

A dla wrogów będziemy bez litości.

A tę łzę, co oko dziś pali,

Wybacz nam, Towarzyszu Stalin.